4
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
999
Okunma
Ol dedi Ademe, ve topraktan Âdem oldu.
Kibrine yenik düştü Azâzil, “ben” ile şeytan oldu.
İmtihanda Âdem dünyada, şeytan da dünya oldu.
Âdem şeytanla imtihanda, Hâbil’di Kâbil oldu.
Bir bir sürüklendi varlık, yokluğa esir oldu.
Cehalet sardı kâinatı, yeryüzü mezar oldu.
Put oldu dünya, İbrahim putu yıktı; Halil oldu.
Zayıfa yoktu hayat, güçlüye hizmetkâr oldu.
Bir gece söndü bin yıllık ateş, müjdeler oldu.
Kisrâ saraylarının sütunları yerle yeksan oldu.
Save çöl, Semâve göl, Kâbe’de putlar alaşağı oldu.
Müjdeler olsun, Ademoğlu âlemlere rahmet oldu.
“Ol!” demişti Allah, ve karanlığa bir nur oldu.
İsmi semâda Ahmed, yerde Muhammed oldu.
Gül kokusu doldu sinelere ve Mustafa oldu.
Beklenen oydu: hidayet rehberi ve müjdeleyici oldu.
MUSTAFA EKİN
5.0
100% (3)
Cevap Yaz