kuru dallar sarmış sanki dağı taşı
susuz kalmış ovalar, ç’alınmış yağmur
nasıl talan olmuş toprak, çapaklı gözünü
açıp baksa, yağmalanmış tohumu
nasıl susayım söyle köye inmeyen yol
dibi kazılmış nehir, mezar
hangi oğulun kızın ağıdı olayım

bir yanda kocaman ay altında ölür insanlar
geçit açılmış gibi ölüme
hayat boynunu bükmüş bekler
akıl donmuş, yüzde maskeler
her gülen yüzün altında değildir umut
değil, pırıl pırıl gülen çocukların gözünde

ne zaman yürür insana
bu kendini örtünmüş kalabalık
dönüp baksalar arkalarına
bir yok oluş görecekler
dağ taş altın olsa ne olur
nerde ateşi ilk bulan insan
sevgiyi bulsa

kör mü oldu gözlerimiz
göremiyoruz baharı
geçemiyoruz dibi betonlanmış nehirden
ne kadar uzakta söğütlü ince yol
ocak yaktığımız bahçe
gülüşler

kuytu bir mağarada kalmış
kimse çıkmıyor kendinden dışarı
ey bir kişinin ağzına bakan salaklar
kurutulan ağzınız diliniz
bir koşsa suya
çiçek açsa insanlık!..

08. 05. 2020