Senle yağmuru sevdik mevsim ayırmaksızın.
Her daim yağmur, nişandı sevdamıza.
Uykumuzun en güzel ninnisiydi;
o kadar çok sevmiştik ki,
o kadar yakışmıştı ki bize yağmur…
İnan ki eylül, nisan ayları kıskanırdı bizi.

Senle yağmurda filiz verecektik sevdalara;
düşlemiştik yağmurda filizlenmeyi kusursuzca.
Ama şimdi en büyük hayalim,
en büyük hayal kırıklığımdır…
Eskiyi anımsatan her anım,
her düşüncem, her izimdir…

Artık yağmuru sevmiyorum eskisi gibi.
Hatta uykularımı kaçırıyor zaman zaman.
En büyük düşmanım: zaman…
Seni bana düşündürüyor yeteri kadar.

Her saniye, her dakika seni bana katlar;
katlana katlana artar duygularım.
Seni yüzbinlere katlar
yüzümdeki fay hatları…

Şimdi ucube bir dünyada,
ucube duygulardayım sevdiğim.
Eksikliğin imtihanıdır gözyaşlarım.

Git artık…
Kendini karanlığın kucağına bırak.
Benim sesimden uzak dur ki
yüreğin titremesin yeniden.
Beynime çarpan duyguların uğultusu
zaten beni paramparça ediyor.
Sen ise…
kirlenen bir ışık gibi
sönersin kalbimde.