İstasyondan sana uzanan yolda
Öylesi sürüklendi ayaklarım

Ne denizin kokusu sardı benliğimi
Ne martıların ekmeğe uzanan kanat çırpışları
Yürüdüm
Sanki karşımda sehpa
Sanki umudum musalla taşında
Soğuk...

Öylesi yalnız serçe
Öylesi ürkemiş kumru
Öylesi puslu bir ikindi...

Betondan bir bankta hüzün
Iraya dalmış gözlerde anlar var.

Soluk soluğa bir merhaba diyebildi yüreğim
İçimde suslarım ruhumda sessiz haykırımlar

Dokundum omzuna sevgilinin
Dokundum bensizleşmeye yönelik yüreğine

Titredi irkildi nedensiz!

Nedensiz iki damla yaş oturdu gözlerine
Nedensiz süzülemedi yanaklarından veda

Yürüdük usulca sahil boyu

Ne bir ses çıktı haylaz tekirden
Ne de dolandı ayaklarımıza sosyete terrier

Çok istedim nefesim olmanı
Çok istedim sözlerin olmayı

Hani dokunsa elime rüzgarın
Ya da düşse gönlüme gölgen
Kokunda ölecek hallerdeyim

Niyeydi gönül ardı eden o bakış!

Sustu deniz
Küstü sahil sohbetlerine
Durakaldı bulut
Koyverdi aşkın gözyaşlarını
Koyverdi senle beni
Koyverdi de sürdü dostu izdivacından
Yarın dolu yeminlerimizi

Utana kaldı düşler gönül dilinde
Sözler düştü dün bitti gözlerinde

Sevda sır gözlerinde kelebek
Gün kıssadan hisse haziran...


Seslendirme için Sevgili Birsu Canyol’a teşekkürler...