Gül yüzünde görerek ayın bedir halini,
Nakşedip gönlüme sevdanı ilmek ilmek,
Ve sonra bu sevdayı şiire dökmek için,
Uykusuz geceleri, canıma minnet bilmek!

Gonca yapraklarının ipeksi dokusunu,
Bülbülleri mest eden, hülyalı kokusunu,
Bir şair özeniyle, mecz edip mısralarda,
Belki okursun diye, hece hece işlemek!

Gün batımı vaktinde, sahil gezintisinde,
İsmini fısıldayan rüzgâr esintisinde,
Süreyya yıldızını benzetip gözlerine,
Süzülen yaşlarımı dalgalardan gizlemek!

Örtünürken hüzünle siyah tülleri gece,
Efkârın kollarında, boyun büküp sessizce,
Mehtap aydınlığında, dilek tutup ümitle,
Bilinmezlere kayan yıldızları izlemek!

İn cin çekildiğinde, yürümek sokak sokak,
Mukadder ayrılığın gelmesinden korkarak,
Çocukluk ezberimden nice dua dilimde,
Ürperirken yüreğim, seni Hak’tan dilemek.

İşte günlerim böyle, geçip giderken bir bir,
Her anımda yanımda, hatıran benimledir.
Anlatmaya kifayet etmese de cümleler,
Hele bir bak lügate, bu hallere ne denir?