Sevdiğimi gördüm bugün, canıma can geldi yine,
Gül yüzüyle, gülüşüyle, aklım baştan çeldi yine.
Kahverengi gözlerinde ışıl ışıl parıldayan,
O hülyalı bakışları, yüreğimi deldi yine.

Aylar var ki cemalinin hasretiyle yanıyordum,
Derindeki yara gibi, içten içe kanıyordum.
Düşlerimle avunarak, hayallere sığınarak,
Her anımda sessiz sessiz, hep adını anıyordum.

Sayılı gün geçer derler, bir gün vuslat olur hâsıl,
El hak doğru bir sözdür bu, geçer elbet ama nasıl?
Mum misali damla damla, her nefeste tükenirken,
Garip mecnun ne haldeydi, onu görmek gerek asıl.

Sanki bekleyene inat, mekân donar, zaman durur,
Yaşadığı hüzün ile kalbin bile yorgun vurur.
Kırılır kolun kanadın, ne mecal kalır ne takat,
Hazan vurmuş bağlar gibi, umut fidanların kurur.

Gizlenirsin kuytulara, sırtın kambur, omzun çökük,
Sazan yaprakları gibi, başın eğik, boynun bükük.
Dudaklarında bir şarkının yarım kalmış güftesiyle,
Dalarsın meçhul boşluğa, gözlerinin feri sönük.