TENİME YAĞMUR DÜŞER

Bölünmüş uykuların  sebebinde sen varsın
Söner tüm aydınlıklar dört yanımda karanlık
Beden  nâr’ da yanarken sen  içimde kanarsın
Beklediğin son bu mu, cehennemden bir anlık
Verdiğin ıstırabı vicdanında yaşarsın
Fırkatın pençesine düşer sende anlarsın.

Anlıma çizgilerden kader sınırı çizer
Gözden gönül’e akan yorgun hayaller kalır
Esen yel okşadıkça tenimi yağmur süzer
Hülyaya takılan gam hasret yükünü alır
Seni rüyalarımdan, atsam hayalin  gezer
Çiseler usul usul vurur gönlümü ezer.

Zindan taşları kaygan erimiş zemin sanki
Onca geçen yılları yorgun duvarlar saklar
Şahittir acılara geçmiş zaman olur ki
Çığlığı kulağım da, ağlar şimdi sokaklar
Yosunlaşmış anılar  bil ki duvarda durur 
Merhametsiz anlarda, bahtım karaya vurur

Seherin ışıkları  düşerken zirvelere
Bir sevgili uyanış  o nazlı duruş çöker
Yeniden hayat başlar ruhun düştüğü yere
Dilden dile dolaşır asırlar alır gider
Tende yoğrulan ömür akıp göçer makbere
Ardından bir hika’ye, miras kalır bizlere

Bu kutlu yolculukta ne destanlar yazılmış
Pare pare gönüller  kim bilir nerde şimdi
Belki uzak  zamanda  tabletlere kazılmış
Kimi Leyla ve Mecnun kimi Ferhat Şirin’di
Ardından Kerem Aslı seven  Mem ile Zin’di
Bedenler toprak olur  sevda ölümsüz imiş
Aşkın dilinde özlem, bir kayıp cennet imiş

Sonsuzluk sarmalında geçip giderken zaman
Hangi ana hükmettik bu yokluk diyarında
Gönlümüzde fırtına esiverir pek yaman
Yeşerir tüm acılar beklenmeyen bir anda
Katline  ferman çıkar, ulu han otağında
Kapanıp yastığına başında al al duman
Yükselir göklere dek gönül sevdaya harman