Kalbimizi çok dağlayan,
Gözümüzü çok ağlatan,
Gönlümüzde bir yaradır.
Büyük hüzün o Kerbela!

Yüce Resul Enbiya’nın!
Torununa kimler kıymış
Resul torunu o Hüseyin
Şehit olmuş Kerbelada!

Çok tarihçi nice zaman
Bu konuda hüzün dolu!
Nice nice destan yazdı!
Gönüllerde bitmez ağıt!

Şair,yazar kalemlerinin,
Zorlandığı anlar vardır!
Kerbelayı nasıl yazsın?
Kalemşörler zorlanıyor.

Her Kerbela dediğimde
Dilim laldır,gönül susar,
Şu kalbimi keder basar,
Sırım gibi düşer yaşlar!

Şair dertli kalem dertli!
Zorlandığı anlar bu an!
Bu farklı bir dertleniştir.
Keder dolu şu Kerbela!

O acının ve de hüznün,
Yaşanılan gam kederin,
Bunca zulmün tarifi yok,
Derindedir hüzün,keder.

Gönlümüze çöreklenen,
Satırlara sığmaz hüzün!
Dayanılmaz dertli gama,
Hüzün,keder çoktur ağıt.

İman etmiş bunca gönül
O Nebi’ye ümmet olmuş
Ehlibeyti kalpten sevmiş
Şu Kerbela dertli hüzün!

O Peygamber kuzusuna
Suçsuz,masum o toruna
Revamıdır bunca vahşet
Onun için yazmaz kalem.

Nur Peygamber kuzuları
Reyhan diye koklamıştır.
Onca vahşet anlatılmaz!
Yüreklere sığmaz keder!

Kerbelada Peygamberin
Göz nuruna onca zulüm,
İnanılmaz bin bir vahşet,
Onca zulmü kimler yaptı?

O Hak Resul tarafından,
Öpüp sevip ve koklanan
Nurdan parlak olan başı
Kim ayırdı vücudundan?

Şeytanlara teslim zalim
Hiç bitmeyen fesatların!
Hiç bitmedik o hırsların!
Hiç bitmemiş zulümleri!

Kap karadır kalbin özü,
Acımasız olmuş vicdan
Hiç bitmedik nice sırlar,
Nice vahşet yapıyorlar!

O kararan ve körleşen,
Acımasız kör vicdanlar,
Akla almaz o vahşetler,
Hiç bitmiyor o zulümler.

Şu Kerbela denen olay
Zihinlerden silinmemiş,
Kolay kolay anlatılmaz!
Zalim,masum savaşı o!

Kerbelada onca zulüm!
Acıma ne bilmez zalim!
Zalimlerle mazlumların
Dehşettengiz savaşı bu.

NAZIM TAŞTAN