GARABAĞ TORPAĞI AZAD OLACAK

Gardaşımsan sen menim üreğimde çırpınan CAN
Garabağda azad’lık içün şehid’lerinden akıddılar KAN
Sağ işinde yaratmaq hep yanindadır İNŞALLAH
Esgerbörülerin galibey ile gayıt olsun can AZERBAYCAN

27 EYLÜL 2020(Gardaşıma yapılan yeniden hain saldırıların anısına)
E.ALPERTURKATA

DİPNOT:
Gardaş:kardeş
Men :ben
Azadlık:özgürlük
Üreğ:yürek,kalp
Galibeylemek:Muzaffer olmak
Gayıt :geri dönmek
Sağ iş :Haklı dava
Esgerbörü:Kurt asker

Hocalı Katliamı:
(tr.wikipedia.org/wiki/Karaba%C4%9F_Sava%C5%9F%C4%B1

25 Şubat 1992’de Hocalı kentinde, "Memorial" İnsan Hakları Savunma Merkezi[37] ve İnsan Hakları İzleme Örgütü’ne göre[38][39] Sovyetler Birliği ordusuna bağlı 366. Motorize Piyade Alayı’ın desteğindeki Ermenistan Silahlı Kuvvetleri tarafından Azeri siviller öldürülmüşlerdir. 10.000 nüfuslu Hocalı’da olaylar sırasında yaklaşık 3.000 Azeri bulunmaktaydı. Saldırıda ölenler hakkında verilen resmî rakam 613 kişi olmakla birlikte, katledilen toplam Azeri sayısının 1.300 kişi olduğu söylenmektedir (Zaman Gazetesi). Saldırılar sırasında Hocalı’da yaşayan Ahıska Türkleri de evlerinde yakılarak öldürülmüştür. Kadın, çocuk ve yaşlılar da dahil olmak üzere siviller katledilmiştir. Katliamın ilk gecesinde sekiz aile bütün fertleriyle öldürülmüş, 700’den fazla çocuk anne ya da babasını kaybetmiştir. Yaralılar ise 1.000’in üzerindedir. Katliama tanık olan bir gazeteci, yaşananları şu şekilde aktarmaktadır:

“Dağlık Karabağ’ın Hocalı kentinin düşüşünü bir gün boyunca yaşadım. Görüntülerle belgeledim ve video çekimleriyle bir günde 1.300 Azerbaycan Türk’ünün Ermeni çetecilerce öldürülüşünü bütün dünyaya duyurdum. Hocalı katliamı anlatılamaz bir vahşetti. Azerbaycan yönetimi ve Cumhurbaşkanı Ayaz Mütellibov, olayı dört gün boyunca kamuoyundan gizlemeye çalıştılar. Bütün Azerbaycan şok olmuştu. Ermeni bıçaklarından, kurşunlarından kurtulmayı başaranlar; kadınlar, çocuklar, ihtiyarlar karlı dağlarda tipi altında Agdam’a gelmeyi başardıklarında çoğunun ayakları donmuştu. Bazılarının ayakları ise kangrenden dolayı kesilmişti. Ermeniler vahşetin her türlüsünü sanki ibret olsun, örnek olsun diye yapmışlardı. İhtiyar dedelerin, yaşlı anaların yüzleri jiletlerle doğranmış, genç kadınların göğüsleri peynir gibi kesilmiş, bebeklerin kafa derileri yüzülmüştü. Hocalı ile Agdam arasındaki 12 kilometrelik orman boyunca cesetler dizilmişti.”