UMUT DOLU BİR ÖZLEMİN HİKAYESİ

Kapı üç kez çalındı
beklemediği bir anda.
yarı heyecan ve yarı ürpeti
içini kemiren kurda dönüşmüştü o an…

Sarsılan bedeniyle ayağa kalkıp
Titrek elleriyle açmaya çalıştı çalan kapıyı.

Tanımadığı bir insan
elinde altı pilli kocaman bir ak radyo
ile içeri girerek;
hediyemdir sana, lütfen kabul et al bunu,
hiç değilse yalnızlığına arkadaş olur,
hüzünlü geçen anlarını bir nebze olsun
neşeye dönüştür diyerek,
teslim edip gitmişti oradan.

Garib adam,
mutlu olmuştu o an.
efkarını dağıtacak, arkadaş ve dost bileceği
bu cihazın hemen açmaya çalıştı düğmesini.

Özlemiyle yanıp tutuştuğu sevdası için
mırıldadığı türkü ve şarkılara, yalnızlığın
dehlizlerinde kendisine eşlik edecek olan
bir radyosuda olmuştu kendisinin.

Tesadüf olacak ki,radyodan yurttan sesler
türküler geçidine denk gelmişti şansından…

^^Yarim istanbulu mesken mi tuttun,
Gördün güzelleri beni unuttun.^^
Arkasından…
^^bir selam gönder bari bayramdan bayrama^^
yanık türküler devam eder…
^^hani yaylam hani senin ezelin,
^^yaylam senin hiç gelmez mi güzelin.^^
çalan türküler’i dinlemeye doyamıyordu artık....

Türküler geçidi bitince, sonraki zamanlarda
yine efkarını dağıtacağı ana kadar istirahate
çekilmeyi düşünerek,
hemen kapattı yoldaşı bildiği ak radyonun düğmesini,
nede olsa pilin de hemen bitmesini İstemiyordu...

yalnızlığın alışkanlığın dan olacak ya….
Bir türkü de kendisi tutturmalıydı hemen !

Pir Sultan Abdal’ın güzel türküsünü
Derin bir Of çektikten sonra;
Hıçkırıklı ses tonuyla başladı söylemeye….

^^ Şu karşı yaylada göç katar katar
Bir yiğidin derdi serinde tüter
Bu ayrılık bana ölümden beter
Geçti dost kervanı eyleme beni, eyleme beni

Şu benim sevdiğim başta oturur
Bu güzelin derdi beni bitirir
Bu ayrılık bize zulüm getirir
Geçti dost kervanı eyleme beni, eyleme beni^^

Kavuşmak ümidiyle beklemekten yılmadığı
sevgilinin derin sevdası,
Yine gözlerini doldurmuştu…

….yaşlarını silerek yılların verdiği yorgunlukla
hüzünlerle dolu umutlu bir bekleyişle,
başını koymuştu hemen o terli yastığa…
gayret gösterecekti artık dalmak için uykuya,
sabahın ilk ışıklarıyla tekrar,
çileli hayatına;
uyanmak üzere…

23 Eylül 2020
E.A.TÜRK-asarvadisişairi
köyümün garib ozanı adam gibi adam kimselere de boyun bükmeden rahmetli olan İSA KAÇAR’ın ansına ithaf olunur.