-l-

Ay ışığına yoldaş
tenha dağlarda güz çiçekleri
açar kan renginde.
İçimizde kaç yürek öldü
kimse bilmez Eylül de.

Ey YOLCU gökyüzüne bir bak
tepede yalnız bir ay
karanlıkta sanki gerilmiş yay.

Ağaçlar suskun, rüzgâr dingin
şehir tenha, sokaklar karanlık
bir eylül gecesi daha geçiyor
sombahar kuruntusu serperek
yeryüzüne sessizce.

Acı bir hüzün çöker
her sonbahar gökyüzüne
belki de biten özgürlüklerin adı
‘’ Eylül ‘’ aslında…

Yalnızlığa kaçmak var şimdi.
Güz fırtınası var ömrün kaderle
kavgasında.

Kızıl bir pastel güneş ufukta
ve sahnede sarhoş bir akşam
son gösterisini yapmakta.

Düşündükçe, kanayan bir yara
acıyla sınanmış isyan kıyama kalkar
hırçın bir güzün kalp atışlarında.

Kasvetli sonbahar akşamlarında
döşümüzde kaç yürek sustu
kimse bilmez Eylül de

Ahmet Sedat Kurt