GÖNÜL ÇELEN
GÖNÜL ÇELEN
Ne zaman bir aşk kelimesi kursam Bir sinema perdesi açılır içimde Önceleri resmindi, cüzdanımda sakladığım Şimdi yüreğimde kor bir alev, yanık mı yanık Biraz İzmir’li biraz da İstanbulluyum senden yana Hangi şarkıyı dinlesem, her nağmesinde sen varsın. Ben buyum, gönül çelen çingenem Bakışlarının sıcağından, sevdim seni Dudağındaki ıslaklığından, Yüzünü efsaneleştiren, sinema perdesinden Bir de gül taşıyan körpe ellerinden sevdim İstesem de bu perdeyi kapatamam Pişman bir el sallanır peşimden. Sen, hangi gezegende doğdun çingenem Göbek adın yıldızlara sarılı Dün akşam Beyoğlu’nu dolaştım Elinde bir makasla, gülleri kesip duruyordun Seyrederken seni, sevda yüklü gözlerini buldum Gürleyip de yağmayan bir bulut gibiydin. Boğaz’dan geçen gemilerin sesi Taksimde renkli gece lambaları Meyhaneler açık, sarhoşlar nara atıyor Gördüm giderayak seni, Sirkeci iskelesinde Gazeteciler etrafını sarmıştı, utanganç bir halin vardı. İçimde eflatun bir keder, kirpiklerimde çiğ damlaları Sen, gönül çelen, çingenem, Avuçlarımda yüzünü gezdirirken, Dudaklarımda hayat öpücüğüm oldun Sen dünyalar güzeli göz yaşlı çingenem, Bu dünya ne sana, ne de bana kalmaz şarkısı gibisin Ne olur, anla beni biraz. Nuri Dağdelen 17/9/2013 |
Emeğine yüreğine sağlık
_____________________Selamlar