1
Yorum
15
Beğeni
0,0
Puan
919
Okunma
o ağacın altında
bir eylül sabahının
gölgesine soluklanırken
geceden kalma şiirlere
kalem
sunardık
uslanmaz
yaramaz çocuklar gibi şen
gece sefalarına
şiirler
yazardık
ne güzel günlerdi
o anlar
sevgiden aşktan beslenir
çiçek veren dallarla
ıslanırdık
şimdi kalemin
gölgesine sığınan
kırık kalpler
yağan yağmurlarla hüzünlenip
gelen baharlarla avunur oldu
gelsen şimdi
gözlerin olsa karşımda
sus pus olup
bakışsan
kalemler hadi çöpe
uzun uzun konuşsan
hiç
susmasan
gözlerinden aşkı
yudumlarken
hiç
susamasan
zaman dursa
ölümsüzleşse
yaşanan an
ve bu düşten hiç uyanmasan
Cevap Yaz