Bu gece
Gözlerimde bir sen damlası
Hüzne çiçek besliyor yokluğunda...



I-Yoksunluk

Sen yâr
Saçının kâküllerine doladın
Çay çiçeklerinde demledin sevdamızı
Çekemezsem içime
Gül kokan nefesini
Haram olur yaşamak düşselliğimde

Sen’li dağların zirvesinde
Sensiz yetim kalır gecem
Ben’li vadilerin güzelliğinde
Bitap düşer anlatıma heceler...

Heyhat!
Muhabbet yoksunu gecelerde
Yoksula çalar sözlerim

II-Düşkünlük

Sana susamış alaz bahçelerin
Göz menzillerinde yudumsanması
Tan dolgusu dudaklarında muhteşemleşir
Gün paylaşımlarında erir sıla
Gözlerine kurulur bu yürek...

Bakışınla iniltilerim çağlar
Teninde tiril tiril titrer ben’liğim
Yine de göğsüne sığınıp
Dudaklarının tango salınımlarını beklerken ruhum
Beni sen diyarlarından türküler sarar
Gün ışığa doyar nazarlarında

III-Efgan

Efkara bulanır anım
Duvara vurur gölgesi hayatın
Düşkünlüğüm sızar sen y/anlarıma

Bir kaç cümle çıkarır St.Nicholas heybesinden
Noel yortularına s/akladığım
İtiraflarım düşer gözlerinden

Aç bilaç kelimelerimle
Düş gözlerine ferman yazdığım prenses
Kıvrıl dudak kıvrımlarıma da
Sen gülüşleriyle merhaba dediğim
Gün uyanışlarıma şehadet getir

Bil ki
Yağmur danslarının gün ışığına reveransı
Senle filize duran gönül bağ’ımda
Daim kılınacak...


IV-Dilenti
Sevda nefes takatlarında gölge
Hayat sen arzularımda körebeyken
Sensizliğin ayak sürtüşü olan hasret inatları
Yedili majörlerin aşka kumpanya misillemesine atıflanır

Günsallarına çizdiğim mutluluk resimleri
Sen saraylarımın ahir zaman portrelerine döner
Sana b/aktığımda kiraz çiçekleri açar yüreğimde

V-Melamet

Öyle çok içimsin ve
Öyle çok işlendin ki benliğime
Nereye baksam sen görür oldu gözlerim
Ne anlatsam sen söyler oldu sözlerim

Senle tüm mesafeler sıfır...


Ne Nemruta tırmanış engel olur
Ne Kırklar Dağının düzündeki fırtına
Ne Fırat’ın deli akışı susturur biz’i
Ne Malabadi köprüsünün hazin öyküsü

Sanadır bir tanem eylül dokunuşları
Sanadır parmak uçlarımın hasret ilentileri

Ne etsem hep sana uzanır ellerim
Senli düşler sarar rüyamda biz’liğimizi

Gözlerime yağmur düşer
Görmezsin...


VI-Nihayet

Ey sevgili!
Aralık utkular o gül adını
Sen’den kopup gelenleri yığar rüzgâr

Söyle!
Sana bir yağmur uçuşu kadar yakınken
Nedir saçlarında tutsak oluşlarımın sebebi
Nedir gözlerinde kayboluşlarımın sırrı

Bir sen çalarım düşünden
Gece uzantısı sevişmelere ulanır senliğim
Gülüşüne infazım olur aşk-ı müebbet

Vakit ateşten naz gülleri sevgilim

Ver Mjoraste’mı
Güleşeyim...


Not: Mjoraste Lazca Gün Işığı demektir.