Bin dokuz yüz yetmiş beş üçüncü ay
Buyur evlat çalıştığım yılları sen say
Ne badireler atlattım vay anam vay
İş yormadı amma hayat yordu beni

Kırk üç sene ara vermeden çalıştım
İşimi sevdim “ garipler ile barıştım
Çokta güçlü rakiplerim ile yarıştım
İş yormadı amma hayat yordu beni

İnsan kardeşi evladı gibi büyütüyor
İnsanı evlatlarının derdi öğütüyor
Derdi kederi sorumlu olan yutuyor
İş yormadı amma hayat yordu beni

Şükür geçmişimle onur duyuyorum
Allah’ın adaletine azami uyuyorum
Kul hakkını baş üstüne koyuyorum
İş yormadı amma hayat yordu beni

Altmış iki yaşıma altı aydan az kaldı
Heyecanımı şevkimi vefasızlar aldı
Can bildiklerim derde kedere saldı
İş yormadı amma hayat yordu beni

Geldim kaldım ve şimdi gidiyorum
Herkese hakkımı helal ediyorum
Allah’ın doğru yolunu güdüyorum
İş yormadı amma hayat yordu beni
*
Selaattinçoban.27.09.2020.Eskişehir