Vefalı sevdam,
Ay karadan beyaza vurur yüzünü
Kalkar başaklar bak umutla göğe
Vaktidir uyanmanın, vaktidir vuslatların.
Bilirim keskin bir bıçaktır göğsünde yatan
Bilirim şerefimize yudumladığın yaşları...
Kaçtığımız mabedleri...
ıslanılan yağmurları...
İntihar kokan gecelerimizi...
hakkını verdiğimiz hasreti...
Bilirim tebessümlerin cam parçalarına sarılıdır
Kanarsın, kanarız yalnızlıktan şiir gözlüm.

Sonsuz görülen lanet bir yoldur bu
Çakılları mermi, çiçekleri zakkum
Ne acıdır ki burada çalındı benliğim
Kördür sağırdır artık yüreğim gayrısına
Ve gariptir çekilir oldu, yıldızlar döküldü yoluma
Sana götüren herşey tazeleniyor, umut içiyorum kana kana
Bilirmisin acep bilmem
Adın mübarektir, hem göklerde hem solumda.

Tek bir beden değildir varlığın
Nereye koysam oraya şeref katar
Yardır gözlerin, dosttur sıcak ellerin
Ve anadır bana içten gülüşlerin.
Dolu dolu yaşıyorsun bende adı güzelim
Bereketlendiriyorsun gecemi, dizelerimi...
Kırık dökük saçılırım sayfalara bilirsin
Toplayamıyorum yüreğimi sen olunca mürekkebim.
Ne gecem doyuyor sana ne gündüzlerim.

İlmek ilmek işlediğim göz nurum
Güzel şey aynı kökte filizlenmek
Sen üzülme diye solmak istememek
Güzel şey seninle büyümek
Vefa bilmek, vefa görmek...

Şu dünyada mavi gönüllüm
Yaşamak denilen sanatın renkleri sensin
Adını bilmediğim, lavanta kokulu caddelere ismini veren sensin
Yıllanmış, aşkın kokusu iliklerine işlemiş bir şairin feryadıdır bu
Anlarsın bilirim, zaten tek anlayanım sensin.

Yanlışlarım, doğrularım, korkunç telaşım...
Kabul ediyorum tuhaf bir insanım
Lakin şairlerde sever, çok sever cananım
Gariptir gönlümdeki senli düşler
Yoluna girmeyen, sonu gelmeyen keskin bir çabadır sana varmak
Ömrümü kaldırım taşlarında filizlenen çiçeklere armağan ediyorum
Belkide yalnızca sevmek için geldik diyorum
Varışlar dünyaya sığmıyor,
Sevda kovaladıkça kaçıyor avuçlarımızdan
Seni sevmek diyordum ;
Sonu vuslat olmasada güzel...
Seni sevmek,
Bir ömrü feda etmeye değer
Sevmek diyorum
Bize yeter.
Kim bilir birgün
Mevla kavuşmayıda nasip eder.