NEFESİN TADI

Dört yıldır uğraşsam da alamadığım,
Doya daya içime çekemediğim havayı,
Medipol hastanesi duvarına oturmuşum,
Dün geceki ıstıraptan çok yorulmuşum
Yönümü plakçılar çarşısına dönmüşüm
Özlediğim havayı sonuna kadar alıyorum.
Her soluk alışımda Başak hoca’ya dua ediyorum.
Allahım bugün İstanbul bir başka güzel,
Esen rüzgar bile farklı üşütmüyor bana özel,
Önümde vefa durağı var kalkıyor birkaç el,
Otobüsler bomboş, binenler ödüyor bedel,
Üzerimde çınar ağacı, sallanıyor birkaç dal,
Bu gün bir başka görünüyor bahçede açan gül,
Martıların sesi bile değişik sanki ses bülbül,
Diyorlar Selimi bura iyi bir ay sonra yine gel,
Salgın var diyorlar ama insanlar daha canlı,
Yüzlerine bakıyorum benimkine göre kanlı,
İşlerine gidiyorlar, salgın sonrası heyecanlı,
Yürüyen bayanların yarıdan fazlası türbanlı,
Soruyorum geçenlere kimi Şamlı, kimi Bağdatlı,
İyi giyimlerinden belli bunların çoğu variyetli,
Sormaya gerek yok Saddam’a benzeyenler tigritli,
Uzun boyla, omuzları geniş gür bıyıklı,
Arada bir çınara bakıyorum geniş yapraklı,
Bu gün her şey güzel gemiler geçiyor bayraklı,
Bayanlara bakıyorum bugün daha şatafatlı,
Önümden geçiyor çingeneler renkli giyimli,
Peşinden beş altı kadın daha bebe belikli,
Dalıyorlar bahçeye, çağla yolacakları belli,
Hastane güvenlikçisi hemen koşuyor yelli,
Yolanlara bende kızardım amma iyi niyetli,
Çocukları savundum varsın alsınlar beş altı,
Görevlide bugün hoşgörülüğüme güldü,
Dedim görevliye kendine iyi bak hayat tatlı,
Delikanlı para pul evlat boşa sağlık çok katlı,
Geçenlerde maske var benim gibi değil ihtiyatlı,
Karşımda plakçılar çarşısı binalar üçer katlı,
Bu gün özgürce düşünüyorum ne cevherler saklı
Elini öpeceğim Başak hocam ama yaşın yirmi altı,
Bugün hiçbir an yaşamadım Parkinson ataklı,
Hiç ağrıtmadı sırtımı, evim ortopedik yataklı,
Döne döne uyudum, sabah uyandım AFİYETLE.
Düşmanıma vermesin Parkinson Hastalığı İLLETLİ.
06.06.2020 17.55 Ben Selimi ( Ömer KILIÇ)