AY BULUTA GİRERKEN AĞLIYORDUM.

Neydi geçmez sıkıntılar,
Yüreğimdeki sızıntılar,
Kafandaki takıntılar,
Çözülmeyen bunaltılar,
Hazanda açan kasımpatılar,
Üzerine çullanan karabasanlar,
Görülmüyordu yüzdeki parıltılar,
Nereye gitmişti gözlerdeki ışıltılar,
Kayboluyordu gözdeki son ferler,
Neydi o soğuk soğuk akan terler,
Ansızın gelecek bir kurtarıcı bekler,
Bunu anlamayan koca koca eşekler,
Yardakçıların sopaları ile bok deşerler,
Bilmezler ki kendi çukurlarını eşerler,
Bindikleri dalı kendi elleriyle keserler,
Okumuşlar ama adam olmayan evlatlar,
Unutmayın bir gün başınıza gelecek bunlar,
Ah babam diyecekler ama nafile soysuz itler,
Üç kuruşluk mal için ağlıyordu solan çiçekler.
Buna dayanabilir miydi kocaman yürekler,
Yardakçılar ve maşalar sonunuzu acı hüsran bekler.

Ay buluttan çıkınca gülüyordum,

Neydi ağlarken sevincimin nedeni,
Beklemeyin vefasız yâri gördüm dememi,
Geçmeyen sıkıntılar bitmiş miydi hani,
Sanki tanrı istiyordu peşinden gitmemi,
Umutlarım götürüyordu oralara beni,
Bir ürperti sarmıştı katılaşmış bedenimi,
Dinmeyen gözyaşları yitirmişti önemini,
Artık paylaşacak birileri vardı kederlerini,
Unutmak istiyordu üzüp üzüp gidenlerini,
Oradakiler anlıyordu Selimi’nin değerlerini,
Yaşamak lazımdı kalan yılların diğerlerini,
Herkes istiyordu şairin artık gülmesini,
İstemiyorlardı eser bırakmadan ölmesini,
Şair çizmişti ölmeden önce hedeflerini,
Umutla açıyordu parçalanan defterlerini,

09.10.2020 05.23 Ben Selimi( Ömer Kılıç)