Yol Vermedi
Ankara’da durup durup dolduğumuz
kimi de duman soluduğumuz zamanlardı sevda düştü yüreklerimize meğerse düş-müş gerçekten sevda biz böyle bilmezdik... Ne zaman yüreğimiz ayaklansa bir kızın elini tutmaya kalksak çekip gidiyordu başka bir şehre ne zaman öpsek koklasak kalbimize koymaya kalksak zaman hep yeknesak... Şans kapıyı vurmadan bir girse içeri şöyle başa köşeye oturtsak vallahi iyi karşılayacağız bütün gönlümüze girenleri razıydık kaderimize karşımıza çıksa bile naçarı biz gönül veren hiç bir kızın olmayacaktı kaçarı... Dedik ya başkentte duman soluduğumuz zamanlardı ne zaman firar etmişse yüreğimiz bir kızın yüreğine yarım kalırdı hep sevdamız ah bir anasını babasını kucaklayıp sıksak daha ötesi var mı be! Hısım akraba olsak... Yok aga yok vuslat hep başka bahara hep ertelendi şans kapıyı vurmadı içeri de girmedi neylesin Mabut neylesin şu benim garip gönlümü kim eylesin o zamanlar aşkta bize yol vermedi... |
Yüreğinize kaleminize sağlık hocam 👏💯
Kutlarım kaleminizi üstadım