Nice güzeller öptü beni dudaklarımdan
Birtek sana güvendi sana yaslandı gönlüm
Gözlerimden süzülüp düştün yanaklarımdan
Aşkın göz yaşlarıyla ilkez ıslandı gönlüm

Paslanmaz sanırdım çalışan demir
Demir değildi ki paslandı gönlüm
Seni sultan bildi ne desen emir
Kediye çevirdiğin aslandı gönlüm

Hüznümün üstüne perdeler indi
Mutluluğa ilk defa senle yanaştı gönlüm
O yağmur durdu o rüzgar dindi
Düşman oldu kendine senle anlaştı gönlüm

Sahip olduklarımın hepsi senindi
Acılara seninle sevindi gönlüm
Bilmeme ki adım sende nasıl silindi
Başını koyacak ev’indi gönlüm


Senin için kuruttu renga renk çiçekleri
Sana gülüm diye tapındı gönlüm
Bir yalan uğruna unuttu gerçekleri
kavuşmak için sana ne çok çırpındı gönlüm

Gülüşüne bağladı bütün umutlarını
Sevginle can buldu ve kanatlandı gönlüm
Oysa sen başkasına açtın hep kollarını
Yıllar boyu boşuna çok Umutlandı gönlüm


Başka Anlam veremedim bakışlarına
O güzel gözlerini aşk sandı gönlüm
dönüp bakmasan da yakarışlarına
Ne yoruldu sevmekten nede usandı gönlüm

Hercai gözlerinden alamadı kendini
Her yalana seve seve inandı gönlüm
Yağmur bekleyen çöl gibi sakladı ümidini
ne bıktı beklemekten nede utandı gönlüm

Yollarına dikildi her akşam üstü
Hayalden hayale sana uzandı gönlüm
Seni kötüleyen herkese küstü
baharın da sensiz hazandı gönlüm

Gurur mu duymalıyım şimdi bu ayrılıktan
sana hep ayrılık şiirleri yazandı gönlüm
İlk defa korkmuyorum bu kadar karanlıktan
Seni yanlışlıktan değil yalnızlıktan kazandı gönlüm