Özlemiyle yüreğimde biriken tüm külleri
Gömmek için kör kuyular kazdım ama olmadı
Gül dalına aşk bağıyla bağlanmış bülbülleri
Azat için bağlarından çözdüm ama olmadı

Bir sevgi ki beslediğim, gözyaşlarımdan duru
Göğsümdeki yangınlardan gözkapaklarım kuru
Zaman zaman gözden akan kırkikindi yağmuru
Her gün sabır süzgecinden süzdüm ama olmadı

Etrafımda dolanıyor kara kara bulut, yar!
Hasretinden yanmış kalbe aman vermiyor rüzgâr
Nefessizim, biçareyim, umutlarım tarumar
Rüzgârlarında savrulan tozdum ama olmadı.

Sırdaşımdı Karadeniz, dinlemez oldu beni
Ona göre benmişim ya ayrılığın nedeni
Dalgasıyla vura vura, tüketiyor bedeni
Olanları çok önceden sezdim ama olmadı

Giden kalbin doğru dürüst elvedası olmadı
Sabretmenin bu yaraya pek faydası olmadı
Sanmayın ki yorgun kalbin bir sedası olmadı
Sessiz sedasız gidene kızdım ama olmadı

Coşari der ki bu aşkı günahından akladım
Onca yıldır, hiç bıkmadan yüreğimde sakladım
Çekip gidene yanmayı kalbime yasakladım
Bu yasağı şiirlerde yazdım ama olmadı.

14.08.2020/Samsun

İbrahim COŞAR