Sen, gözlerine "sevgi" tak çocuk...
"umutların" mavili,
gülüşlerin güllü,
bakışların İzmir’li olsun!!!

Sen, yüreğine "vicdan" tak çocuk...
kaşların yaydan,
oku da "müjgan" olsun!!!

Sen, başına "Atatürk Çiçeği" tak çocuk...
İzmir dağlarından,
tacın "özgürlük",
tahtın "bağımsızlık",
bahtın "Cumhuriyet" olsun...

Haydi,
haydi silahlan çocuk!!!
silahın bilim,
mermisi akıl,
düşmanın "cehalet" olsun!!!

Sahi, senin yaşın "dokuz",
adın Eylül,
annen "Zübeyde,"
baban da, "Ali Rıza’ydı,
Hattaaa!!!
Cumhuriyet sana emanetti,
değil mi çocuk?

Ben mi?
Ben artık yaşlandım bebeğim;
aklım yetersiz,
gözlerim fersiz,
zürriyetim nefersiz çocuk!!!

Nöbet sende,
"Cumhuriyet sana emanet"...

Hani,
Ne diyordu Anıtkabir’de yatan,
mavi gözlü atan,

"Benim naciz vücudum,
elbet bir gün toprak olacaktır,
fakat,
Cumhuriyet ilelebet payidar kalacaktır"

Muhtaç olduğun kudret,
damarlarındaki asil kanda mevcuttur.
Ne mutlu Türk’üm Diyene!!!

Bu nutuk;
sarı saçlı,
çakmak bakışlı,
mavi gözlünden,
sanaydı bilesin çocuk!!!

Ozan Figani (Erdem Gümüş)
09 Eylül 2020
İzmir