AYRILIĞIN ADI HASRET (720)

Ey sevdiğim senden ayrıldığımda.
İçime bir ateş düştü yakıyor.
Bilmezden gelmiştin sarıldığımda.
Şimdi eller garip garip bakıyor.

Yüreğin içinde dağlar perişan.
Çiçekler açmaz da bağlar perişan.
Ne de güzel aşktı yoktu karışan.
Şimdi hasretliğin gönül yıkıyor.

Ayrılığın adı hasret olurmuş.
Nedense seveni arar bulurmuş.
Geldiği yerde de uzun kalırmış.
Zemheriden yaza canlar sıkıyor.

Hem gurbet hem sıla döndürür canı.
Bir gün biter diye umdurur canı.
Hasretliğin varmış, var heyecanı.
Duygularda bile hüzün akıyor.

Yara almaz deme kalp yaralanır.
Sevgi bitmez ama aşk karalanır.
Ruh ve beden bur da çok aralanır.
Gönül bıkmasa da yürek bıkıyor.

İnsan bir sevdi mi sevgi dağıtır.
Hasretlik seveni daim ağlatır.
Gönüllere ferman aşkı bağlatır.
Zamansal mesafe zora sokuyor.

Zayi Ozan sevda bağırda yara.
Kömür karasıdır hasret kap kara.
Karamsar duygular düşürür dara.
Yine de aşk gülü hep sen kokuyor.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 02/06/2020 Salı
Yayın - Ordu, 08/09/2020 Salı
www.edebiyatdefteri.com/siir/1321842/