Kime anlatırsın kime ne dersin?
Tilkiye, çakala kaldı bu zaman.
Güvenme “sırdaşım, dostum var” diye
Riyayla, yalanla doldu bu zaman.

Kurulmuştu düzen ama bozuldu,
İnsanlık tükendi, âlem üzüldü.
Diyeceksin “kader, böyle yazıldı”
Sanki “mahşer günü”, oldu bu zaman.

Ne hayale sığar ne tahmin yürür,
Sağır yakıştırır, âmâ hep görür.
Korkarım bu gidiş uhraya varır
Fitneye, fesada daldı bu zaman.

Baksana, geçmişten iz mi bıraktı?
Bahar mı bıraktı, yaz mı bıraktı?
Ayıptan utanan yüz mü bıraktı?
Ne varsa bizlerden aldı bu zaman.

Selam yok sabah yok açılmaz kucak,
Menfaat var ise bunlar var ancak.
Bahane arardı hep köşe bucak
Fırsatsa bu fırsat, buldu bu zaman.

Her günümüz acı, her hafta elem,
Çıkmıyor ağızdan bir tatlı kelam.
Diyeceğim son söz yani vesselam;
Bağırları yaktı, deldi bu zaman.

06.09.2020/Konya

Tayyar Yıldırım