0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
433
Okunma
Çıplak ayaklarıyla geldi
Avucunda sıkıca tuttuğu bir demet reyhanla dikili durdu karşımda
Göz kapaklarına inen gecenin gölgesini silkeler gibi avucunu uzattı
Titreyen perdenin yamacına uzanmış bedenime bir rüzgar esintisi çarpmış gibi oldu
Reyhan kokuyordu oda
Duvardan sıvası dökülmüş anılar canlandı yüreğimde
Kimliksiz bir düşün kuyusundan su çeker gibiydim
Sancılı hallerime uzanan zamana tutunan avucuma bir demet Reyhan düşüyordu
Aklımın bir ucuna örülmüş silik anılar canlanırken, gözlerimin yuvasında diz çökmüş bir çocuk oluyordum birden
Kapısı kırık bir handan çıka geliyordum
Çıplak ayaklarıma aldırış etmeden koşuyordum
Ayaklarım kanıyordu gene de Reyhan kokuyordu her şey...
5.0
100% (3)
