1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
962
Okunma
Fonda zehir zıkkım bir melodi,
Kirpiklere doluşmuş, bir dolu yaş
Gırnataya tempo tutan
Kirli sakallı bir ayyaş...
Yığılmıştı, loş bir ışıkta
Ahşap masalara
Muhabbete doymuş bir kesim,
İşte, bu gece de böyleydi
Agop’un meyhanesindeki, son resim..
’’Değmez hüzünlenmeye be mirim,
Hep gülelim vre’’ dedi Agop
Kadehini dostluğa kaldırarak.
’’Hasretinden yandı gönlüm’’diyerek
Söze girdi bir keman,
İnce - ince ağlayarak.
Ahmet,Osman, Natali,Sarkis,Hayko
Herkes oradaydı..
Yıkılmalıydı Agop’ un meyhanesi
Yıkılmalıydı!
Zira ...
İstanbul, buradaydı.
Gerçek dostlar oradaydı !
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz