Kara gözlerinde, efkâr esiyor
Poyrazda savrulan, kar’a dönmüşsün
Buz tutan duygular, ayaz kesiyor
Hasrete ram olmuş, yâr’a dönmüşsün

Ay’ı aratmayan, güzellik gitmiş
Tüm güzel duygular, seni terk etmiş
Kibir’in, gururun, hepsi de bitmiş
Yerler de sürünen, mar’a dönmüşsün

Hani o bitmeyen, edalar nerde
Hayran bıraktığın, sedalar nerde
Vakitli, vakitsiz, vedalar nerde
Tam da başladığın, yere dönmüşsün

Yaşadıklarından, bir ders almamış
Dostluk adına bir, kapı çalmamış
Çevren de dolanan, kimse kalmamış
Rütbesiz, sıradan, er’e dönmüşsün

Düşünmedin bir gün, güzel anları
Bu da sevdamızın, güzelo yanları
Bir sevda uğruna, yaşananları
Görmeyen bir âmâ, kör’e dönmüsün

Senin gibi biri, gelmez Evren’e
Üzülme katılan, çok bu kervana
Örnek olmadın ki, kendi çevrene
Yolu göstermeyen, far’a dönmüşsün

Lüzumsuz her zaman, bildi yerini
Dik tuttu her zaman, mahzun ser’ini
Mutlu ettin mi ki, sen hiç birini
Hayırla işin yok, şer’e dönmüşsün

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ