Baktığın her yer güzel olsada,
Huzurun yoksa asla farkında olamazsın.
Hiç şüphesiz,insan insana gerekli.
İnsan,yaratana ve sevgiye muhtaçtır...

Şu üç günlük dünyada mutlu yaşamak varken;
Neden birbirlerimizin huzurunu bozarız?
Bir gün bu dünyadan göçüp gideceğiz,
Arkamızda bir yığın acı ve üzüntü bırakarak...

Her insanın huzura ihtiyacı var.
Neden insanlar,birbirlerinin huzurunu bozar?
Neden huzur bozmak için olanca gücüyle çalışır.
Bir gün,kendisininde huzursuz olacağını bilerek...

Ey insanoğlu!
Başkalarının huzurunu bozmak sana ne kazandırır,bilemem?
Bir gün seninde huzurun bozulacak elbette...

Şu fani dünyadan göçüp gittiğimizde,
Geride bir iyilik birde kötülüğümüz kalacak.
Her zaman güzel sözlerle anılmak varken,
Neden arkamızdan kötü söz söyletiriz?

Neden birbirlerimizle uğraşıyoruz?
Bu dünyada ebedi değil faniyiz...
Bilmez misin,bu dünyada eden elbet bulacak?
Herkes yaptığının karşılığını fazlasıyla alacak

Can yakanların canı elbette yanacak,
Şimdiye kadar kısas kıyamete kalmadı ki!
Dua almak var iken beddua almak niye...

FATMA GÜL

Bu şiiri,14-08-2020 Cuma günü saat 14.20’de yazdım,okuyucularıma saygılarımla.