bir dakika yağmur yağdı az önce
çatıdaki tıpırtılardan anladım
ancak dönüp bakıncaya dek sürdü
yazı unutmuş rahmet
izlerini aradım yolda
değdi mi düşündüm ılıklığı
susamış yapraklara

bu kadarcık bir sevgi yağmuru yağsa
bakışlarımız bulsa birbirini
uyansak derin uykulardan
yolunda gitse işler
enflasyon alıp başını gitmese
insanın yüzüne gülücükler eklese
her yeni gün
savaş olmasa

bir an yağmur yağdı az önce
suyun toprağı unuttuğu yerde
ova avuçlarını açmış bekliyordu
kabul olmayacak bir duada
kupkuru, toprağı alınmış
şapkalı tepeye baktım
sorguladı mı benim gibi
yanına dizilmiş evler
gördü mü hiç çiğdemini

eski günlere gittim az önce
ince çöp bacaklarım
yağmur arkında yürüdü
çekirge kovaladı az sonra
annem kana kana içti kuyu suyunu
al bir daha çek dedi bana
kanmadım

kuyunun yerindeki eve baktım..


20. 08. 2020 / Nazik Gülünay