hayatımızın ilkleriydi o sene
ilk rotamızı çiziyorduk açık denizde
kim olduğumuza
ve
kim olacağımıza
karar veriyorduk
en dik başlı halimizle
ilk gönül sancıları
demir atıyordu
gencecik yüreklerimize
gündüzleri
tüm çiçeklerini koparıyorduk belediye parkının
geceleri uyumuyor
kimseye gösteremediğimiz şiirler yazıyorduk
test kitaplarının arasında, ufacık kağıtlara

hafta sonları yanıma geliyordun
gözlerin ışıl ışıl, geliyordun
yeni terlemiş bıyıklarının altından
gülüyordun
hatıra defterinden sayfalar koparıyordun bana
gittiğim piknikten kozalak getiriyordum sana
utanıyorduk öyle
denize karşı oturuyorduk
"pencerenin perdesini dalgaladıran rüzgar,
bize esmeyi anlatıyordu"
biz susuyorduk...

hatırlarsan
sinemada, hasılat rekorları kıran
bir aşk filmi oynuyordu
ve gişelerin önünde
benim girmeye cesaret edemediğim
upuzun kuyruklar oluşuyordu
baharın gelmeye nazlandığı bir Mayıs günü
iki biletle çıktın karşıma
ne çok yağmur yağıyordu o gün caddelere
ve hiç eksik etmediğim mavi şemsiyemi
unutmuştum o gün
ne hikmetse...


LEMAN SAM’IN O GÜZEL ŞARKISI...