9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1989
Okunma
Hiç kimse beni kedim kadar sevmemişti,
Ve hiç kimse de onun kadar değer vermemişti,
Bir lokma ekmek değildiki onun derdi,
Sevgi dolu bir kucak ve sevilmekti,
Aç kalsa da başka kapılara gitmezdi,
Onu da benim kadar kimse sevemezdi,
Göz bebeği iri, siyah ve gözrengi yeşildi,
O gölzeri görünce gönlüm de yeşerirdi,
’Yaratılanı Yaradan dan ötürü sevmek ’işte öyleydi,
Sevgilerim uçlarda ,yaşım yirmilerdeydi,
O yaşlarda ’İstabul a gel’ emri geldi,
Tabi kedim benle gelemeyecekti,
Kedim yakınlarıma emanet edildi,
Ben İstanbul u O da beni hiç sevmedi,
Bir buçuk hafta sonra kedimin ölüm haberi geldi,
Başka diyarlara vururmuş kendini,Öleceğini anlayan bir kedi,
Babam da ’dağda buldum kedinin ölüsünü’dedi,
Ve devam etti’tanınmayacak haldeydi’
’Bacağından tanıdım’;Garibin bir bacağı kesikti.
Budur kedilere düşkünlüğümün nedeni,
Kedimin bana sevgisi çok içten ve ölümüneydi!!
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz