MİRİM

Kime el verdiysem, kolumu kesti
Rüzgar gibi esip, solumu kesti
Kükrek aslan oldu, yolumu kesti
Kedi den fare den, kaçan a/mirim

Kiminin aynıydı, benimle yurdu
Bilemedim neydi? Benimle derdi
Ayırt edemedim, köpekle kurdu
Kuduz gibi salya, saçan çok mirim

Sorsan çok dürüstür, söylemez yalan
Ondan başka herkes, sahtekâr-çalan
Bir tek o müslüman, ve onda iman
Kendince cennete, uçan var mirim

Ne görgü var beyim, ne edep hâya
Katılaşmış kalbi, mermerden kaya
Süte ne diyeyim, bozuksa maya
Pekmez diye katran, içen a/mirim

Daha düne kadar, el pençe duran
Selamını çakıp, sert topuk vuran
Dümenler çevirip, oyunlar kuran
Olmuş şimdilerde, rol biçen mirim

Kimi sabah akşam, gezer kurlarda
Kimisi de koşar, farklı kulvarda
Bir şeytan üçgeni, kurup bulvarda
Birleşmişler meğer, ben için mirim

Ben diyeyim çakal, sen kurnaz tilki
İster ki olayım, her şeyin ilki
Sözlerim birebir, sanadır bilki
Düşmüştür yüzünden, peçen a/mirim

Cüssesi kocaman, sanırsın ki fil
Koca öküzü yer, şükür bilmez dil
Ellerim yakana, yapışacak bil
Gün gelip yapınca, göçün ey mirim

Nefesi der beyim, olma kırıcı
Bilki değil hiç bir , makam kalıcı
Zalime keskindir hakkın kılıcı
Acunu mahşere, seçen a/mirim

Nefesi (Orhan ÖZER)