Zamanın birinden dökülüyor avuçlarıma,
çocukluğumun travması.
Okşar gibi geceyi.
Tabi siz göremediniz annemin göz yaşlarını
ben ellerimle silerken.

Sizin bayım o sır diye bildiğiniz hayatı
çocukluğumda dibine kadar yaşamışlığım var

Öyle ya bir kız çocuğu geçti bugün eşiğinden acının
"anne lütfen ölme" diye bağırdı

sadece üç bayım, üç kelime

yoksa unuttunuz mu

Bugün geleceğin annesi koparıldı
o güya sır bildiğiniz hayatın orta yerinden
suçlusunuz bayım
suçluyuz

bir romana sayfalar boyu ağladınız
bir şiire belki romanlar yazdınız
içiniz el vermedi sokakların çocuklarına
onlara da şiirler karaladınız

peki n’oldu bayım
ne yapabildiniz

üç kelime yetebildi mi herkesin içinde
herkes yitirmişken merhametini

sustunuz bayım
sustuk

en büyük suçlusuyuz bu hayatın

lütfen düşünün bayım
bugün bir yenisi daha olsa kadın cinayetlerinin
kaçırılmış çocukların
karanlık şehriniz iyice kararsa
en fazla kime yarayacak anlatayım mı
habercilere, magazincilere

yani bir dakikalığına haber değeri taşıyacak
tüm bu vahşetler

sen suçlu olacaksın
ben suçlu olacağım
hepimiz suçlu olacağız bir yenisi düşerse medyaya

söyleyeceklerin varsa susma lütfen
zaten içimize ata ata bu hale geldik bayım

belki de en kötüsüydü bizim ’biz’ olmayı unutmamız