kaskatı bir haldir
yüreğin hüsranda ki o ani burkulması
hiç de dayanılmaz acının isyanlarına doğrusu

duyguların bir gülüp bir ağlaması gerek oysa ki

kişi sükutu hayale uğradığında
kelimeler hep boğazına düğümleniyor
hiç mecal de kalmıyor o deli gönülde
ardı ardına sıralanınca türlü türlü sorunlar
soğuk bir poyraz gibi yüreğe dokundukça da gerçekler
sen gel de yolunu şaşırma da görelim
içimize çökünce de yumrul’aşır o koca sancılar

isyan bu insanın başına hep bir püsküllü bela
bataklık gibi de çırpınıp durdukça da boğuyor

eden ettiğini er veye geçte olsa buluyor da
sen gel de anlat hiç durur mu sabır
illa her şey yoluna ve yordamına girsin diyor
duygular hüzne misafir olunca
akıl fikir de yoldan çıkıyor
o an da çaresizliğe mahkum oluyor beklentiler

dert açanın zihinde sorgulanması da cabası
bu yenip de yutulan bir lokma hiç değil
nefsin oyuncağı oluverir her bir şey
kibir ve gururun haksız sopası altında
kimse de hiç toz konduramaz ki kendine

oysa ki bir çift tatlı söz yeter
efsunlar tüm kötülükleri

insan oğlu bu her şeyi sadece kendine yontar
suçunu bölüştürür de haklılığını hiç bölüş türemez
şirin gibi Ferhat ne eder bilemez
hakla haksızlık yerli yerine bir türlü de yerleşemez
işine gelen dost
işine gelmeyen düşman oluverir solunda

her hal de hüzünler çok hoşuna gidiyor insanın
kişiliğin bir tür törpüsü olsa gerek

gevşek bir bedenin ruh hali
kaskatı ruhsuz bir hal alır o anlar
ortada bırakmamak için açığını
bir dürtmeye gör yarasına
çorap söküğü gibi kanattıkça da kanar olgular...


AZAP...(Kadri Atmaca) 03.08.2020