Yöresel bir türkü söyler.
Köyümün toy delikanlıları, güzelleri.
“Çimen çiçek, deste biçek.
Çil yelekli, çil oğlan.”
Ne kadar güzel, ne kadar hoştur.
O genizi yakan çimenler arasında.
Allı yeşilli nazlı çiçeklerle.
Yol arkadaşlığı gönül yarenliği yapmak.
Fesleğenlerin kokusu.
Yaban güllerinin ihtişamı.
Gelinciklerin nergislerin renkleri.
Bilcümle çiçeklerin doğayla harmonisi.
İşte bu güzel harmoniyi.
Hayran hayran seyretmek.
İnsandan neler neler alır götürür.
Başka dünyalara başka düşlere.
Ne güzel ne hoştur.
Bayırlar çiçek açınca.
Her tarafı kekik kokusu kaplar.
Deymeyin keyfime.
Şeyda bülbül şakır.
Üzgün nergisler, kırmızı güllere.
Tatlı seda verir, dağ lalelerine.
Kekikler buram buram koktukça.
Bülbülün dilinde sevda türküsü olur.
Neşeli yürek, coşan gönül olur.
Kekikler koku saçmaz olursa eğer.
Ayrılık şarkısı hüzünlü gece olur.
Cırcırböcekleri bülbüllere nazire.
Uzun hava patlatır mahzun yüreklere.
Ateş böceği Uğur böceği.
Bahar kokusuna müjdeye koşar.
Çimen kokusunu.
Leylekler bile müjdelerle gelirler.
Kimisine evlat, kimisine torun müjdelerler.
Beste yapan bülbüllerin karşısında.
Güle oynaya yaşamak varken.
Şavaşların yaşandığı bir dünya neden?
28.11.2005 Muammer KARS
Anılara saklanmış duygular.