Garip emmi vardı, çayır deviren
Hanım nene vardı, közü devşiren.
İbo Dede vardı sohbeti seven.
Zaman geldi geçti, bir hayal oldu.
Yaşanan o günler hep yalan oldu.

Çimmeye giderdik bizi koymazdı.
Elbiseyi suya atar yumazdı.
Çocuklar da onu asla saymazdı.
Hayat bizi biçti bir talan oldu.
O mutlu günümüz hep yalan oldu.

Şaban emmi bize dirgen vermezdi.
Verdiği dirgeni, sağlam gelmezdi.
Cami, cemaatten geri kalmazdı.
Şimdi bir hatıra bir falan oldu.
Mutlu mesut günler hep yalan oldu.

Bostanından soğan turpu aşırdık.
Bazen kızmaz idi ona şaşırdık.
Eve omuzlukta sular taşırdık.
Şimdi bir hatıra göz kalan oldu.
Maziye bakınca bir yalan oldu.

Lokman emmim, babam, sessiz göçtüler.
Amcam, onlar ecel şerbet içtiler.
Bu surda bir gedik, bir yol seçtiler.
Gözler de nem kaldı yaş salan oldu.
O neşeli günler hep yalan oldu.

Otluktan kayardık, güzel meziyet.
Büyükler çekerdi zorluk eziyet.
Ne dilden anlardık, ne de ehliyet.
Zaman eşkiyası gün çalan oldu.
Maziyle yaşamak bir yalan oldu.

Rahmet kapısını araladılar.
Sevenleri burada yaraladılar.
Genç yaşta demeden sıralandılar.
Geriye kalanlar saçı olan oldu.
Ne çabuk değişti, bir yalan oldu.

Dadaşım diyorum daha dün gibi.
Saniye salise yeni gün gibi.
Kedere koydular öksüz garibi.
Güz geldiği yer vurdu gül solan oldu.
Hayat geldi geçti bir yalan oldu.
24.10.2025 Muammer KARS