4
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
588
Okunma
bugün yeni bir rüyaya açılıyorum, kabusu aralayan
ertesi yıllara sığdırılamıyor benden kopup gidenler
geçmiş, bir iz gibi takılıyor gölgemin peşine
ama bu sefer en güzel karanlıklara kaçıyorum - kendimden bi haber -
artık durdurulamıyor içselleştirilmiş kalıplar
bir katının içinde
kimliksiz fakat hayatın hikayesini süzmüş gözüyle
- öylece bakıp duruyorum artık -
kaçıncı caddeden geçtimse artık
etrafımda yalnızlığı arttırıyorlar
ben içime yazar oluyorum her defasında
ve yine kendimi ben anlayabiliyorum
yalnızlık ilacının etkisinden belki de
- bilemiyorum -
ve susmaktayım anne
içime
hep içime
söyleyemiyorum
hatta söylemek istemiyorum artık bunca katliamı
içime anne
bu katliamlar hep içime..
5.0
100% (8)
Cevap Yaz
