İstemem artık kimseyi
Kalabalıklarda yalnızlaşmaktır emelim
Nasıl olsa yok kolumdan çekenim
İstemem artık kimseyi
Kalabalıklarda yalnızlaşmaktır emelim

Düşünmek hali hayati konseyi
Bazen bariz uçarı kementim
Bazen de inadına kör ve aksiyim

Yaşadığım kaleleri köyleri heryeri
Yaktılar yıktılar kaldı temelim
Hasıl oldu hastalığa zehirim

Özlerdim o güzeli yazardım şairimsi
Uzaklardan seslenirdi bana duyardım
Bilirdim beklerdi ama ben ötelendim

Duy artık sesimi ey dost
Görüntüm kaybolacak yoksa benim
Sen her zaman sensin ben her halde senim

Vakit geçiyor bak az kaldı
Tutsaklıkla sulanmak üzere hürriyetim
Aşa ve aşka kalmadı matemim

Yürüyorum yalnızlığa yol yol
Her yolda bırakıyorum biraz kalabalığımı
Toprak yoluna girdiğimde kavuşurum yârime
İsterim onu
Kalabalık yalnızlıklar içinde.


Mart 2015