Anladım ki, bu tılsım gözlerindeydi.
Anladım , Eylül bittiği zaman.
Korkmasam da beni yakacak ateşinden.
Yandım, Eylül bittiği zaman.

Kırılarak gönlüm çekse de elini,
Kıvılcımla yakacaktın bedenimi.
Kor kalbine su çarpmışsın.
Yanmadı, Eylül bittiği zaman.

Kurnaz tilki değilsin ki kandırasın,
Beni bataklığa, uçuruma itesin.
Kopan yaprakları rüzgar savurur bilesin.
Anlarsın, Eylül bittiği zaman.

Sorsalar bana huzur neydi ?
Düşünürüm, beni sarsan gözleri.
Ancak giderken vurdu sözleri.
Sustum, Eylül bittiği zaman.

Sustum, çünkü kalem anladı halimden.
Kağıtlar kirlendi sessizliğimden.
Hep döneceği geçti aklımdan.
Dönmedi, Eylül bittiği zaman.

Zaman geçmezdi Eylül’i gecelerde.
Bir gözdür tutturmuşum hecelerde.
Sevginin yokluğu göründü nicelerde.
Gördüm, Eylül bittiği zaman.

Akıl almayan bir düş bu.
İnananların karşısında aynası yoktu.
Sevenin karşısındaki hep soğuktu.
Üşüdüm, Eylül bittiği zaman.

Eylül bittiği zaman, yazdım.
Yazarken hep ufalandım.
Kaybının bu kadar üzeceği geçmedi aklımdan.
Üzüldüm, Eylül yittiği zaman.

Aralık 2013