0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1079
Okunma
Benim en sevdiğim çiçekti Papatya.
Onu anlamlı kılan yapraklarını koparıldığındaki seviyor - sevmiyor denilişi değildi.
O belli bir zamanda açardı.
Dikkat çekici değildi belki ama kırılgandı.
Gösterişli değildi belki ama kendisine göre bir havası vardı.
Büyüleyici bir kokusu yoktu belki ama kendine has bir kokusu vardı.
Saf ve temizdi Papatya.
İlgiyi severdi, ona da diğer çiçekler gibi özel hissettirilsin isterdi.
Koparıp atmak yerine, olduğu yerde rahat bırakılsın isterdi.
Dili yoktu belki ama o da canının solmasını istemezdi.
Ona karşı gösterilen emeği severdi, yoksa o da istemezdi solup anlamını yitirmekten...
5.0
100% (2)
