Yolun açık olsun, daha ne deyim
Bana da başka ca, yol bırakmadın
Eserin orta da, gör ne haldeyim
Tatlı sözler için, dil bırakmadın

Bir tek resmin vardı, o bile yırtık
Baksam da göremem, üzeri örtük
Şu gönül bahçem de, açmıyor artık
Öpüp koklamaya, gül bırakmadın

Derde durak oldum, çilem bitmiyor
Hüzünler sardı bak, hiç terk etmiyor
Ayakta kalmaya, gücüm yetmiyor
Başka bir sevdaya, hal bırakmadın

Köksüz ağaç gibi, devrilirken ben
Acı girdabın da, çevrilirken ben
Rüzgârın önünde, savrulurken ben
Neden tutunmaya, dal bırakmadın

Yükleme tüm suçu, böyle kadere
Ne zaman dolacak, olmayan süre
Aldığım yarayla, düşerken yere
Yerden kaldıracak, el bırakmadın

Anlamış değilim, kim kime küstü
“Elveda” sözcüğü, sence bir süstü
Evime dönerken, bir akşam üstü
Saçım okşayacak, yel bırakmadın

Bu Lüzumsuz seni, çok seviyorken
Tüm duaların da, aşk diliyorken
Seviyor mu, sevmiyor mu, diyorken
Beni avutmaya, fal bırakmadın

Sadık Dağdeviren
AŞIK LÜZUMSUZ