kim pür-i pak olduğunu diyebilir ki
bu ters yüz ortamda
hiç şeytanın beynine girmediği bir fani kaldı mı ki

ne benim ellerim çok pak
nede şu gönlümün tam bir aklığı var
herkes gibi değilsem de benzerliklerimiz de
hiçte az değil ki
düğüm düğüm düğümlenir’iz bir yar’in gözlerinde
nereden nasıl bile bilirdik ki
onları her anışta bir intizar çekebileceğimizi

Allah biliyor ya duygularımız çok paktı
en ufak bir leke dahi ilk istemlerimiz de bulunmazdı
ama yeni neslin huy ve kabuller farklı farklı

umut denen yolculuğa bir yarla başlamıştık
gözler kör dimağlarımız da bulanık
ilk başlangıca evette son sahneyi bilemezdik ya
veya ne denli bildiğimizi zannet sekte sizi
ya iç yüzünüzü bu ahvalde nasıl çöze bilirdik

zaten bukalemuna benzer gibiydi gönlünüzün ahvali
o ehvar halinizle de yakamıza yapışmış’tınız
biçare bir ceylan zannetmiştik o vakitler sizi
zannımızca görüntülediğimiz
o biçare boynu bükük aciz zannettiğimiz halinizi

işlemeye başlayınca kumaşınızı o vakit ancak görebildik
o salınan eteğin türlü türlü hünerlerini
görüp görüp de seyrettik
meydan elinizde kalakalmıştı ya
o zavallı halden de bir eser dahi kalmamıştı artık
atı çalanın suyu bir çırpıda geçtiği gibi
ortalığı katınca tozu dumana
ortada ne bir aşk kaldı ne sevgi nede bir bağlılık

oysa ki bizler annelerimizin vefa ve sadakat dolu
o masum ve pak yüreğinde yetiştik
nereden bile bilirdik
kuşak farkının çok renkli ve çok desenli olacağını
iblise bile çalım üstüne çalım atıldığını

bu devir nasıl bir devir ki
herkesin de en yakışıklı sevgilisi cüzdan olmuş
bizse masallarda kalakalmışız hala
bu bize ters gerçeği bir türlü de görmüyoruz
Ferhat gibi aşkımız için hala dağı ve taşı deliyoruz
ve emek sevgi ve güvenin hiç mi hiç kar etmediğini
sadece çıkara koşulduğunu bilip öğrenmeden
kazma başımızı delince akıl başa gelse de ne fayda
işleri bitince
yolcu yoldan çoktan çark etmiş olduktan sonra

üç beş kuruş için çalınmadık kapı da koymazlar
daldan dala ve çiçekten çiçeğe konan arılar gibi
ama asla da bir türlü de bal yapamazlar

iki ucu pis bir değnek bu dünya bize ne gerek
iki yakamız gelmedi bir türlü dost bir araya
bir post bile bulamadık keyfe altımıza serek
bir yudum suda boğulduk hep hasret kaldık karaya

hadi hiç durmayın hemi kol ve kanat kırılana kadar
zira sizde ne bir ar ne sevgi nede birazcık haya var

artık sizlere elveda vakti geldi de geçti bile pis defocu
siz varın gidin yolunuza gayri siz bize tezatsız be yolcu...


AZAP...(Kadri Atmaca) 12.07.2020