BİR ZAMAN (Kırık Sevda) (705)

Özü sağlam yüzü güleç hoş sohbet.
Bir çılgın kız tanımıştım bir zaman.
Canım diyen sözleriydi muhabbet.
Sevmiş idim inanmıştım bir zaman.

Aşırırdım yücelerden bendimden.
Ne var ne yok verir idim kendimden.
O bir candı yüreğimdi indimden.
Uykulardan uyanmıştım bir zaman.

Tadını al yaşa derdi, her anın.
Umutlu bir sesle gülen yüz onun.
Yüreğimsin cansın diyen söz onun.
Denenmiştim sınanmıştım bir zaman

Bilemedim ne diyeyim sevmişim.
Söylemişim sevdiğimi demişim.
Cananım o, yarim diye bilmişim.
Nehir olup çavlanmıştım bir zaman.

Dağlar gibi uzak kaldık şimdi biz.
Karşılıklı tuzak olduk şimdi biz.
Ayrılığa gönül koyduk şimdi biz.
Ardı sıra ağlanmıştım bir zaman.

Kırık sevda olmuş şimdi aşkımız.
Boşa çıkıp solmuş şimdi aşkımız.
Hüzünlerle dolmuş şimdi şarkımız.
Peşinde çok dolanmıştım bir zaman

Yazık oldu bunca geçen zamana.
Her ne kadar düştüysek de amana.
He mi gönül he mi kalple tam ona.
Mutlulukla bağlanmıştım bir zaman.

Zayi Ozan tükendik der durum bu.
Bitmese de hal vaziyet yorum bu.
Ayrılığa düşmek neden, sorum bu.
Halbuki çok kıskanmıştım bir zaman.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ordu, 08/07/2020 Çarşamba
Yayın : 10/07/2020 Cuma
www.edebiyatdefteri.com/siir/1311947/