25
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1752
Okunma
I
Dünya döner
Ay döner
Mevsimler döner
Yıldızlar da döner
Söner,
Sonra,
Eskiye döner yıldızlar…
Nehir, ırmak, ve dere
Hep o yere
Hep “O” na döner..
Semazen döner,
Pervane de döner,
Sonra aşkta,
Ve de sonsuzlukta söner.
Düzen böyle dünyada…
Kalana dek son er…
II
Tohum toprağa düşüyor
Karakışta çimlenip, üşüyor.
Bahar geliyor, boy veriyor,
Ekin oluyor…
Yaz geliyor,
Başak başak sararıyor.
Harman oluyor ekinler
Un oluyor, ekmek oluyor,
Derman oluyor, yanmış canlara
Zaman böyle dönüyor
Yanıyor, parlıyor,
Sonra sönüyor…
III
Başladığın noktaya gelmektir dönmek
Yanmak,
Dönmek
Sonra da sönmek…
Her şey nasıl dönüyorsa başladığı yere
Evet bir kere,
Sadece bir kere,
Adem’den beri dönenler gibi
Biz de döneceğiz,
Geldiğimiz yere...
Temmuz 2008, Simav
Yunus Çetkin