EFENDİM-2

Geldim ravzasına; demirden perde.
Görmek mahşere mi kaldı efendim?
Öteyi görecek göz bizde nerde?
Dünya, nurumuzu çaldı efendim.

Mukaddes yerlerde izin aradım.
Mübarek hitabın, sözün aradım.
Gülleri mesteden yüzün aradım.
Yanmak bize revâ oldu efendim.

Cebel-i Hira’nın seyrine durdum.
Hatice annemin izini sürdüm.
Bir değil, yüzbine katlandı derdim.
Bu ne çetin, yokuş yoldu efendim?

Aşk olmasa yürünür mü kızgın çöl?
Seni bekliyorsa rahmet saçan gül...
Ne olur sevgili ruyamıza gel.
Gönlümüz hasretle doldu efendim.

Cebel-i Sevr’de ayak tozunuz.
Yaş değil, kan dökse azdır gözümüz.
Huzura vamaya yoktur yüzümüz.
Sevgisizlik bizi böldü efendim?

Akrep dişli taşlar, yanar kızgın çöl.
"Yaktı mı canını?" Sordum; demez dil.
Kademin altından buse ister gül.
Bulut aşkla gölge oldu efendim.

Rahmet vadileri garip duruyor.
Sümbüller muzdarip, güller kuruyor.
Bilal yanık yanık sela veriyor.
Diz üstü çöktü de kaldı efendim.