aşk dedikleri ayaklar altına düştü, her şey nefsine ram
nedim gibi düşünemem, gez toz eğlen al dünyadan kâm

a benim aklı evvelim boşa yorma kalbini
sen kendinle dertleş kendin bilsin kendini

nefsani aşkı inkar yok ama, mesele ruhaniye ye tevzi
esas gaye Hakk’a ulaşmaktır, kalbimizde olmalı mevzi

iltica ettim gönlüme bulamadım kendimi,
bulmak için arayalım kendim bulsun kendini.

ah olabilseydik kendimiz gibi, bu yaşanmazdı bu sıkıntı
neden kendimizi okuyamadık? aldı ortalığı mıy mıy mıntı

hep özentili bir özenti de, ne bir düşünce ne bir fikir
maddi hayatta zengin halimiz, manevide kaldık fakir.

mektup bizim kalbimizde mührü kalbi pulla,
dilekçemiz Allah’a bizim, işimiz olmaz kulla.

biz, yüreğiyle sevda tutanlarız, gönlümüzün kalesinde
kalemimiz vav olur eğilir, aşk der, yüreğimizin sesinde

anladım ki; gözlerim kalıyor, her seferinde, yine sende
git demekle olmuyor, kalan acın, hissettim yüreğimde

hayal kursam gönlümde, kısa sürer sevinci
bir laf çiziverir aniden, gözden çıkar sevinci

kimseye yük değilim hiç olmakta istemem
bâki olanın aşkı bana,başka şeyi diyemem

birisi nefsine hizmet ettirmeyi, gaye edinse dinde!
aldanma dış görünüşe ,ihlas ve samimiyet kimde?

şehvet kalbi yorar nefsaniye ye hizmetten
ilahi aşkla çalışan kalp, çiçeklenir yeniden

bu ağrı ve sancılar bize hayatın anlamı,
minareler ilham verir, hatırlatır kıyamı.

bulut olup ağlamazsam, toprağa kim bakar?
fırtına olup esmessen, şimşekler nasıl çakar?
#yusuf