"Oku" Rabbinin adıyla.

Herşey ezanla başladı,
selâ’ya kadar durmayalım Azize.
Arayalım kendimizi,
dört kitapta,
dört mevsimde,
dört yolda...
Bırak yoldan çıkmışlık,
cehalet ve körlük bizim payımıza düşsün.
"onlar devam etsin"
yerin altını sömürüp üstünü öldürmeye.
biz kendimizi bulup çıkaralım,
şu yakılmış ve mutasyona uğramış
insanlık tablosundan.





Gidenlerime ve kaybettiklerime,
Yunus adını verdim Azize.
Ki gidenler gelsin,
kayıplar pişman olsun diye.
Kendimde değilim bu aralar
unutkanım biraz,
ama sen aldırma bana!
hep hatırlat "Gaffur" olanı Azize.



Anlamıyorum Azize.
Çağın İbrahim’leri uykusuz diye mi?
İsmail’ler kurban olmaktan vazgeçip,
cellad olmuşlar.


Kaç tufan,
kaç hüzün,
kaç ölüm,
kaç savaş
kaç helak gerekiyor,
üç talak’la ayrılıp kan’dan,
seni konuşmaya Azize.



Ah Azize!
Buralar hep buz, burda güneş yok.
burda insanı kül eden bir ateş var,
gözyaşı var,
kader ve keder var,
özlem var hasret var...
Burası benim yüreğim Azize
burası herkesin uykuda olduğu bir gecedir,
sadece ben ve rüyalarımın yatamadığı
bir gece..


bulmalıyım kendimi ölümden önce,
Senle çıkmalıyım tayyib’in mahkemelerine Azize.



H.Sabruk

Diyarbakır.