Şimdi metruk düşlerin yabancısıyım,
Yalancısıyım da ömrün
Ket vurulan her dehliz
Ayağın tökezlediği bir iz
Şimdilerinden yoksun şairin
Tüten burnunda
En büyük hasreti
Kendine özlem biriktiren bir kış güneşi.

Oysaki latif mevsimin g/izinde saklı bulutlar
Yorgun halkalar
Gözün ve gönlün güller açtığı zalim sevgilinin
Habercisi işte yorgun posta güvercinleri
Titrek hecelerin namelerine
Dökülen perçemi
Sihirli gecenin yankısına
Hazır ve nazır bir tebessüm
Ellerimden kayıp giden matem ve hazan.

Nicedir asılı kaldığım ilkyaz
Nasıl da kavurdu küle dönüştürdü bu sevgiyi
Gözden ırak olduğuma bakma, sevgili
Gönlün ufkunda batık bir gemi
Aşkı ve yolcuları tahliye ettiğim
Elbet en son ben terk edeceğim kırık dümeni
Kırgın kalbimde uçuşan rüzgâr
Dağıtan matemi
Hazan yüklü kollarında sevginin
Elem düşkünü bir zalimden dökülen
Her hece ve yemin.

Bağdaş kurduğum kadar
Bağdaşamadığım bir evren ki
Küskün mizacıma da en yatkın elbet
Aşkın ve metruk düşlerin
Habercisi
Ne zamanki yatıya geldi hasret ve özlem
Sanma ki zaferi kazandın
Sevgiden yana düşkünlüğüm
Sevebildiğimden de fazlayım hani
Yakın durduğum o gök kubbe
Ta ki açılana kadar Hak kapısı.

Acıların da eşref saatidir şiir ve
Gece
Bil ki taşkınlara mahal verir
Ne zamanki kıbleye diktim yüreğimi
Gözlerimdeki tevazu ve hasrettir
Beni bana yakın
Seni ise uzak kılan
Bunca bilinmez.
Beklerim kabrine yüreğin
Kenetlendiğim kadar bunca hüzün
Yeter ki uzak olsun senden.