SÜHEYLA


Dün gece vurdular Süheyla’yı bir sokak ortasında
Bir pavyonda şarkı söylüyordu geceleri
Bir viranede ağlıyordu sessiz ve yalnız
Yoktu elini tutacak gerçek bir dost eli

Dün gece vurdular Süheyla’yı bir sokak ortasında
Ağlamaları dün gece kesildi bir kurşun sesiyle
Arkasından bir ağıt yakanı da olmadı
Sessiz sedasız Süheyla sokak ortasında kalakaldı

Dün gece vurdular Süheyla’yı bir sokak ortasında
Dert ortağı turuncu anlamadı eve gelmediğini
Bir balığa anlatırdı çekilmez dertlerini
Hafızasında silinsin isterdi dertleri belki

Dün gece vurdular Süheyla’yı bir sokak ortasında
Kırmızı bir sıvı aktı göğsünün orta yerinden
Onun da bir canı varmış belli ki çıkmadan önce
Süheyla da gülümsermiş belki ölmeden önce

Dün gece vurdular Süheyla’yı bir sokak ortasında
Dertleri silinir miydi bilinmez, bir balık hafızasında
Kahve fincanı tekti, yastığı tek ve aynadaki yansıması
Telefonunda yoktu gerçek bir dost numarası

Dün gece vurdular Süheyla’yı bir sokak ortasında
Bir gül almıştı son doğum gününde kendine
Gülün kırmızısı kan kırmızısı mı olacaktı
Süheyla’nın son gülümsemesi henüz çok sıcaktı

Dün gece vurdular Süheyla’yı bir sokak ortasında
Bir günaha direnmişti ve kapıyı çarpıp gitmişti
Bir mutlu başlangıç için geçmişe perde çekmişti
Gül kırmızısı yanakları henüz soluvermişti

Dün gece vurdular Süheyla’yı bir sokak ortasında
Hâlbuki çok da olmamıştı geleli bu acımasız dünyaya
On sekizinden gün almışken henüz
Mavi gözleri bakakalmıştı karanlık semaya