Sene iki bin on üç, Mısır’da hayat durdu
Avrupa ve ABD enikleri kudurdu
Haçlı’nın yüzsüzleri milleti yok saydılar
Demokrasiye karşı darbeyi hak saydılar
Firavun’dan beterdi Sisi’nin gerçek yüzü
Vicdanı sağırlaşmış, körelmişti kalp gözü
Yalanın urganıyla akıl çekildi dara
Gün balçıkla sıvandı, kezzaba bandı yara
Mursi devrildiğinde tuz buz oldu hakikat
Zindana hapsettiler, yapılmadan tahkikat
Küstahlar karakışı bahar diye sundular
Bu çağın Yusufları tükenecek sandılar

Zaman hüzne gebeydi, hiç dinmedi acılar
Ağlamaktan yoruldu analar ve bacılar
Sükûtun çığlığını hiç duymadı kulaklar
Baskıda ve zulümde hep öndeydi malaklar
İdrak kelepçelendi, Mursi’yi susturdular
Korku marifetiyle ümmeti bastırdılar
Yalanın hareminde hakikatler sırlaştı
İman göç eyleyince vicdanlar nasırlaştı
Mursi öldü Mısır’da, zulüm ölmedi yazık!
İhvanü’l-Müslimin’in yüzü gülmedi yazık!

Bu çağın Yusuf’uydu, candı Muhammed Mursi
Zifiri karanlıkta tandı Muhammed Mursi
Sadakatle bağlıydı İslâm denen hak dine
Kur’an’ı anayasa eylemişti kendine
Bir ömür eğilmedi el-hak hep diri durdu
Zalimin karşısında yekpare, iri durdu
İhvan’ın aynasıydı; özüyle ve sözüyle…
Zindanlarda cenneti gördü gönül gözüyle
Kimse söndüremedi umudun çerağını
Kendine menzil saydı şehadet durağını

Mursi bir Hakk dostuydu; muvahhitti, mümindi
Gelecekte ümmetin zaferinden emindi
Muhammed’in kabrine gökten yıldızlar akar
Giden şanlı yolcunun hasreti yürek yakar
O ki İslâm bağından iman gülleri derdi
Ötelerde düğün var, can cananına erdi
Mahkeme-i kübrada hesaplar görülecek
O gün mazlum Mursi’ye beratı verilecek
Bir Mursi öldüğünde bin Mursi doğar elbet!
Sönmez imanın nuru, zulmeti boğar elbet!
Mazlumların gözünde yaştır Muhammed Mursi!
Tevhidin bedeninde baştır Muhammed Mursi!

M. NİHAT MALKOÇ